Gaande van af den hoek der Kerk- en Peperstraat naar den hoek der Peper- en Lange Putstraat, krijgt men, na eenige huizen te zijn voorbijgegaan, aan zijne rechterhand eerst een huis, dat in eene Bossche Schepenakte van 1554 gezegd werd van het Klooster der Augustijnen te Dordrecht te zijn; later werd het genoemd het huis der Paters Augustijnen te Leuven. Cornelis Lancelot en andere paters der Orde van St. Augustijn in de Nederlanden verkochten 27 Maart 1609

Genoemde Willem van Wilich, die te Wezel geboren was en 31 December 1652 stierf, had tot vrouw Elisabeth van Beresteyn 5), dochter van Gijsbert Pauluszn en Maria Prins Christiaansdr. Toen zij weduwe van hem was verkocht zij 6 April 1657 gezegd huis met het daarachter gelegen erf, dat afkomstig was van genoemden mr. van Heymissen, aan Jacomo Lus, servitiemeester te den Bosch; diens weduwe en universeel erfgename, Johanna van Middelkoop, verkocht het 9 Mei 1658 (Reg. n°. 414 f. 102) weder aan mr. Johan van Blenckvliet. Zijne weduwe Maria Cornelis van Santen en de uitvoerders van zijnen uitersten wil verkochten het op hunne beurt 27 Februari 1662 (Reg. n°. 442 f. 256) aan Franchoys Focanus 6),

Franchoys Focanus voornoemd 7) was gehuwd met Deliana van Lanschot 8), welke hem een zoon Johan Philip Focanus schonk, wiens voogden in 1682 (Reg. n°. 500 f. 279) het kasteeltje Harenstein verkochten aan mr. Frans Dominicus van den Velde gezegd Honselaer 9). Gezegde zoon schijnt insolvabel te zijn geweest, want 4 December 1686 (Reg. n°. 503 f. 411) werd het hierbedoeld huis met uitgang in de Korte Putstraat bij gerechtelijke executie verkocht aan Cornelis Thooft, schepen van den Bosch, nadat Hendrick de Bressy, hoogschout van het Kwartier van Maasland, daarvan handlichting had gedaan. Den 3 Juni 1711 werd dat huis wederom gerechtelijk uitgewonnen (Reg. n°. 529 f. 112), nu door Cornelis Zeylmans, predikant van Zundert en Rijsbergen en Arnoldus Otto, majoor, in hunne

Van genoemden Jacob Hasevoet, die ook nog schepen van den Bosch was, en wiens vrouw was Mechlina Clara du Mont, erfden dit huis, voor de eene helft zijne erfgename Johanna Clara Kerckhoven en voor de andere helft de erfgenamen zijner vrouw, zijnde Maria, Johanna, Juliana Elisabeth, Johannes en Gellius du Mont, hare broeders en zusters; deze erfgenamen verkochten het 1 April 1728 (Reg. n°. 543 f. 158 vso) aan Doctor Nicolaas de Blankendael, oud-schepen en raad van den Bosch; het werd alstoen omschreven als huis met erf, tuin, stal, koetshuis en pomp, hebbende een uitgang in de Korte Putstraat en staande aan de Peperstraat naast het huis van Leonard Ragay 10) (eertijds Willem Vreggen) 11) ex uno en dat der erven van den Pensionaris van Breugel ex alio.

Van genoemden Doctor Nicolaas de Blankendael werd dit huis geërfd door mr. Nicolaes de Blankendael Jr., secretaris van den Bosch, van wien het weder werd geërfd door diens weduwe Charlotte Louise Platel; zij verkocht het 25 April 1753 (Reg. no. 575 f. 50) aan Jacob Pierling, kapitein-

Het huis, dat Jacob Pierling als voorzegd had gekocht, werd 4 Mei 1767 (Reg. n°. 580 f. 27 vso), als wanneer hij zich noemde Jacob Pierlinck, controleur-generaal der Hollandsche fortificatiën en kapitein-ingenieur, - door zijnen gemachtigde Ary Verhellouw, architect te den Bosch, verkocht aan na te noemen Samuele Theophile van Voorburgh 12), weduwe van Leonard Jan Smits, oud-president-schepen en raad van den Bosch, die toen reeds eigenares was van het tusschen dit huis en de Putstraat staand huis; zij brak het tegelijk met dat huis af en bouwde in 1776 het tegenwoordig Bisschoppelijk paleis daarvoor in de plaats, dat hare dochter Margaretha Jacoba Smits, echtgenoote van den ook na te noemen professor Johan Bon, van haar erfde.

Hun eenig kind Elisabeth Samuelle Theophile Bon, echtgenoote van mr. François Johan Gallé, lid van het Departementaal Bestuur van Brabant 13) kreeg 2 Juli 1802 van haar dit huis, dat haar genoemde man den 8en Juli daaraanvolgende namens haar verkocht aan Gerardus Sterk, lid van de Municipaliteit van den Bosch en wonende aldaar; deze verkocht het 25 November 1803 weder aan mr. Jan Schouten, auditeur-militair en advocaat te den Bosch. Later is dit huis met dat, hetwelk tusschen hetzelve en de Lange Putstraat staat, aangekocht door den Staat, ten einde die beide woningen ter voldoening aan

Onderweg naar 's-Hertogenbosch reperteerde hij voor zichzelf steeds dat moeilijke woord: monseigneur. Aangekomen op de Parade belde hij aan en een lakei met allemaal blinkende knopen aan zijn pak deed open. Jan Thijssen was helemaal onder de indruk. Het heel moeilijke woord dat hij steeds geoefend had wist hij zich ook niet meer te herinneren en daarom dacht hij: 'Ik zal de hoogste maar nemen die er is'. En op de vraag wat hij kwam doen vroeg Jan: „Is Jezus Christus thuis?” Hij werd binnengelaten en stelde zich voor: „Ik ben Jan Thijssen, ik kom van Baokel.”

De bisschop had bezoek van zijn zuster en haar kinderen, maar Jan mocht toch binnenkomen. „Goejemorge, Jezus Christus, vrouw en kindere", zei Jan. „Jan", zei de bisschop, „gao maor zitte, ge zult wel muu zijn, hedde d'r iets op tege da we doorete? Vertel is wat er te doen is. Is 't er nog nieuws in Baokel?” „Ja, m'n buurman heet een zog gekregen mee baggen. Die zog heet dertien baggen en maor twaolf tippels". „Wa moete ze dan met de dertiende doen?” vroeg de bisschop. „Die moet net als ik toekijke as de andere ete,” gaf Jan ten antwoord. De bisschop begreep de hint: „Zet bij Jan, zet bij”.

Zo gemakkelijk ging dat eigenlijk nooit, die contacten met het hoogste gezag in het bisdom. Alleen in de rubriek 'sterke verhalen' komen dergelijke gebeurtenissen voor. Maar misschien zijn ze daarom juist ontstaan: als een reactie.

Een van de gasten die jaarlijks bij de huidige bisschop op bezoek komt, is Amadeiro XXIII. Op de zaterdag vóór carnaval meldt hij zich op de Parade, waar bisschop Ter Schure een brandewijntje met suiker en een grote sigaar heeft klaar staan. Maar meeëten is er nu ook niet bij.